فصل 42
1 اینك بنده من كه او را دستگیری نمودم و برگزیده من كه جانم از او خشنود است، من روح خود را بر او می‌نهم تا انصاف را برای امّت‌ها صادر سازد.
2 او فریاد نخواهد زد و آواز خود را بلند نخواهد نمود و آن را در كوچه‌ها نخواهد شنوانید.
3 نی خرد شده را نخواهد شكست و فتیله ضعیف را خاموش نخواهد ساخت تا عدالت را به راستی صادر گرداند.
4 او ضعیف نخواهد گردید و منكسر نخواهد شد تا انصاف را بر زمین قرار دهد و جزیره‌ها منتظر شریعت او باشند.
5 خدا یهوه كه آسمانها را آفرید و آنها را پهن كرد و زمین و نتایج آن را گسترانید و نفس را به قومی كه در آن باشند و روح را بر آنانی كه در آن سالكند می‌دهد، چنین می‌گوید:
6 «من كه یهوه هستم تو را به عدالت خوانده‌ام و دست تو را گرفته، تو را نگاه خواهم داشت و تو را عهد قوم و نور امّت‌ها خواهم گردانید.
7 تا چشمان كوران را بگشایی و اسیران را از زندان و نشینندگان در ظلمت را از محبس بیرون آوری.
8 من یهوه هستم و اسم من همین است. و جلال خود را به كسی دیگر و ستایش خویش را به بتهای تراشیده نخواهم داد.
9 اینك وقایع نخستین واقع شد و من از چیزهای نو اعلام می‌كنم و قبل از آنكه بوجود آید شما را از آنها خبر می‌دهم.»
10 ای شما كه به دریا فرود می‌روید، و ای‌آنچه در آن است! ای جزیره‌ها و ساكنان آنها سرود نو را به خداوند و ستایش وی را از اقصای زمین بسرایید!
11 صحرا و شهرهایش و قریه‌هایی كه اهل قیدار در آنها ساكن باشند آواز خود را بلند نمایند و ساكنان سالع ترنّم نموده، از قله كوهها نعره زنند!
12 برای خداوند جلال را توصیف نمایند و تسبیح او را در جزیره‌ها بخوانند!
13 خداوند مثل جبّار بیرون می‌آید و مانند مرد جنگی غیرت خویش را برمی‌انگیزاند. فریاد كرده، نعره خواهد زد و بر دشمنان خویش غلبه خواهد نمود.
14 از زمان قدیم خاموش و ساكت مانده، خودداری نمودم. الا´ن مثل زنی كه می‌زاید، نعره خواهم زد و دم زده، آه خواهم كشید.
15 كوهها و تلّها را خراب كرده، تمامی گیاه آنها را خشك خواهم ساخت و نهرها را جزایر خواهم گردانید و بركه‌ها را خشك خواهم ساخت.
16 و كوران را به راهی كه ندانسته‌اند رهبری نموده، ایشان را به طریق‌هایی كه عارف نیستند هدایت خواهم نمود. ظلمت را پیش ایشان به نور و كجی را به راستی مبدّل خواهم ساخت. این كارها را بجا آورده، ایشان را رها نخواهم نمود.
17 آنانی كه بر بتهای تراشیده اعتماد دارند و به اصنام ریخته شده می‌گویند كه خدایان ما شمایید، به عقب برگردانیده، بسیار خجل خواهند شد.
18 ای كران بشنوید و ای كوران نظر كنید تا ببینید.
19 كیست كه مثل بنده من كور باشد و كیست كه كر باشد مثل رسول من كه می‌فرستم؟كیست كه كور باشد، مثل مُسلِم من و كور مانند بنده خداوند ؟
20 چیزهای بسیار می‌بینی امّا نگاه نمی‌داری. گوشها را می‌گشاید لیكن خود نمی‌شنود.
21 خداوند را به خاطر عدل خود پسند آمد كه شریعت خویش را تعظیم و تكریم نماید.
22 لیكن اینان قوم غارت و تاراج شده‌اند و جمیع ایشان در حفره‌ها صید شده و در زندانها مخفی گردیده‌اند. ایشان غارت شده و رهاننده‌ای نیست. تاراج گشته و كسی نمی‌گوید كه باز ده.
23 كیست در میان شما كه به این گوش دهد و توجه نموده، برای زمان آینده بشنود؟
24 كیست كه یعقوب را به تاراج و اسرائیل را به غارت تسلیم نمود؟ آیا خداوند نبود كه به او گناه ورزیدیم چونكه ایشان به راههای او نخواستند سلوك نمایند و شریعت او را اطاعت ننمودند؟
25 بنابراین حدّت غضب خود و شدّت جنگ را بر ایشان ریخت و آن ایشان را از هر طرف مشتعل ساخت و ندانستند و ایشان را سوزانید امّا تفكّر ننمودند.
